Heerlijk spul, papier. Ongeveer het enige wat de dansers er niet mee doen, is het meest voor de hand liggende: erop schrijven en tekenen. Op het podium staan rekken waarvan rollen papier naar beneden hangen. Elise Manière, Lorenzo Capodieci en Bryan Atmopawiro sluipen er omzichtig langs. Ze proberen elkaar eerst te ontwijken, maar al snel wint de nieuwsgierigheid het van de schroom.

Samen ontdekken ze hoe zacht en glad papier is, hoe lekker het ruikt en kraakt en scheurt, dat je erop kunt glijden, dat je er een bal van kunt maken, een vogel, een vliegtuig, sneeuw en confetti. Je kunt papier veroveren zoals een hond zijn prooi in zijn mond heen en weer schudt of de wind spelen die het meeneemt. Je kunt elkaar ermee aankleden en er armbanden, een halssieraad en een compleet pak van maken. En in zo’n ander pak ga je vanzelf anders bewegen. Proppen kun je maken en weer recht strijken; papier kan allerlei vormen aannemen. En je kunt elkaar erin oprollen of wegslepen.

De dansers maken er op een gezellig ritmisch plinkplonkmuziekje van toetsen en belletjes van Wiebe Gotink een snel, dynamisch en levendig stuk van, dat op een onnadrukkelijke manier humoristisch is. Ze maken kettingen van henzelf en vouwen zichzelf op, als menselijke origami. Zo laten ze het verband en het contrast zien tussen hoe mensen bewegen en hoe papier dat doet.

Gaia Gonnelli maakte de choreografie. Ze is een ervaren danseres die onder meer danste bij Shusaku Takeuchi, Wies Bloemen, Krisztina de Châtel en Het Hans Hof Ensemble. Daarnaast maakte ze al tijdens haar opleiding eigen werk. Bij haar eigen stichting Dadodans richt ze zich op de jongste kinderen. Die gingen moeiteloos mee met de mogelijkheden van het materiaal. Na een klein uur was papier overal: op het podium, maar ook op de tribune. En iedereen deed mee.

Gezien op 14 oktober 2018, AINSI, Maastricht